Пагоня.

Последнее время на портале golos.io в трэнде стихи. Естественно и хорошая и не очень хорошая поэзия представленна на великом и могучем Русском языке. Каюсь, я наверное недостойный сын своей Родины, не могу я писать стихи на Белорусском языке. Да именно на Белорусском. В профиле у меня указано Украина, Одесса, но кто сказал что в Украине не живут белорусы. Я сегодня хочу поделится с вами стихами великого белоруского поэта Максима Багдановича.

Почему именно Богдановича? Да потому что и для Максима и для меня город Гродно - малая родина.

И песней на эти стихи, в исполнении еще одного, не побоюсь этого слова, великого русского певца, посвятившего себя моей родине Республике Беларусь - Владимира Мулявина. Создателя и идейного вдохновителя группы "Песняры".

Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах, —
Ўспомню Вострую Браму сьвятую
I ваякаў па грозных канях.

Ў белай пене праносяцца коні, —
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць.

У бязьмерную даль вы ляціце,
А за вамі, прад вамі — гады.
Вы за кім у пагоню сьпяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць і куды?

Мо яны, Беларусь, панясьліся
За тваімі дзяцьмі уздагон,
Што забылі цябе, адракліся,
Прадалі і аддалі ў палон?

Бійце ў сэрцы іх — бійце мячамі,
Не давайце чужынцамі быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць...

Маці родная, Маці-Краіна!
Не усьцішыцца гэтакі боль...
Ты прабач, Ты прымі свайго сына,
За Цябе яму ўмерці дазволь!..

Ўсё лятуць і лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далёка грымяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць.