Een berichtje in de moedertaal

Soms heb je gewoon effe behoefte om in de eigen taal weer te zijn. Hoe graag ik ook in het Engels schrijf of praat en hoeveel vooruitgang ik ook boek in mijn Zwitserse spraak, soms blijft het gewoon effe lekker om in het Oer Nederlands wat te kunnen schrijven.

Pixabay

Ik ben weer terug in de schoolbanken. Nee dat betekent niet dat ik ineens niet meer aan het werk ben, dat betekent dat ik mezelf aan het bijscholen ben om mezelf beter te maken in mijn vakgebied. En dat is een vakgebied waar ik al lang in werk en ook goed in ben. Waarom is dit dan ineens toch zo lastig?

Omdat het een bijscholing in het Zwitsers is. En dat is andere koek dan exact dezelfde stof in je moedertaal of in het Engels (mijn tweede taal) te doen.

Er wordt veel nadruk gelegd op subtiliteiten in deze cursus, finesses in omgang, details in bejegening. Precies datgene wat ontbreekt bij iemand die de taal niet 100% machtig is.

Is dit erg?

Nee totaal niet.

Is dit vermoeiend maar daagt het me uit om nog een stukje harder te werken en me verder te verdiepen?

Pixabay

Ja natuurlijk hondsvermoeiend is het. Dodelijk vermoeiend kan ik beter zeggen. En een stukje de schaamte voorbij gaan. Want in een groep in een vreemde taal durven spreken wat je denkt dat goed is, (maar waarvan je nagenoeg zeker weet dat het niet omvangrijk genoeg is) is ook weer next level studeren.

Aan het eind van zo een cursusdag lijken mn hersens in een soort van error modus te gaan. Ik lees wat in het Engels online, staat er weer een Zwitserse buurvrouw aan de deur ineens ben ik het kwijt. Alle talen beginnen door elkaar te blenden en kost het me de grootst mogelijk moeite om zelfs wat Nederlands te produceren. Want dat is toch waar mijn hoofd dan naar terug wil. Easy in Dutch en het liefst zelfs in plat Brabants öppis produzieren. Je snapt wat ik bedoel. ;)

Game Over!